Rijks: 1957-1963 (B-5)

Rijks:

Klas 1a    57/58

Klas 2a    58/59

Klas 3a    59/60

Klas B4    60/61

Klas B4    61/62

Klas B5    62/63             eindexamen

Eerlijk gezegd denk ik altijd met gemengde gevoelens terug aan mijn tijd op de RijksHBS in Venlo.

Enerzijds moet ik, -achteraf-, vaststellen dat ik daar een zeer goede basis meegekregen heb, zowel voor de exacte vakken als voor de vreemde talen (maar wel met uitzondering van het onderricht Nederlands) maar anderzijds was deze periode voor mij toch een rottijd. Het was zeer zwaar blokken om door de examens te geraken.

Na mijn certificaat HBS-B gehaald te hebben trok ik zuidwaarts, naar de toenmalige Staatsmijnen in Geleen.

Daar burgerde ik wél in, sprak zelfs dialect (met een accent!). De Staatsmijnen zorgde voor mijn technische opleiding: overdag werken in de chemische fabrieken aldaar en 's avonds via PBNA het equivalent van HTS volgen.

Vanwege men goede kennis van het Engels kwam ik al snel terecht in de buitenlandse dienst. Ik werd specialist voor het starten van kunstmestfabrieken die met DSM-licentie in het buitenland werden gebouwd.

Als bij wonder ging ik plotseling naar verre streken reizen, en niet alleen maar reizen. Ter plaatse meerdere maanden verblijven, de plaatselijke bevolking leren kennen, de gewoontes van nabij meemaken, kortom écht de wereld zien en meemaken.

Wonderlijk genoeg is dat zo blijven voortduren, ik doe het nog altijd!

Met DSM ging ik eerst naar Normandië, Texas, Japan en vervolgens weer naar de USA, New Orleans.

Ik was intussen getrouwd (1x) met een Vlaamse en woonde in Maaseik.

Juist toen ik weer naar Amerika moest, kreeg ik een kans om met een Belgische firma hetzelfde type werk te verrichten, maar dan met mineralen.

Ik verliet DSM en ging voor een jaar naar het zuiden van Angola, een ijzerertsmijn. Angola was nog een kolonie, het was er nog veilig en nog goed georganiseerd. Het was ook ongezond, ik kreeg 2x malaria en ook nog eens "febre typhoide".

Het was echter voor mij een zeer vormende tijd. Er was geen TV, er waren geen winkels, maar één restaurant en één bar. Dus tijd om te leven zoals de Afrikanen en om na te denken.

Ik stelde vast dat ik een grondige opleiding miste, mijn ingenieurs opleiding was te eenzijdig geweest, te technisch en te praktijk-gericht.

Toen ik na een jaar terugkeerde stopte ik met werken en begon aan een universitaire studie voor geoloog, eerst in Brussel dan in Gent.

Ik was 27 toen ik de studie aanving, eigenlijk niet zo evident. Maar ik was vier jaar later wél geoloog.

De combinatie geoloog - ingenieur leverde mij snel een job op bij de firma Sibelco, toen nog met hoofdactiviteit in Mol in de Belgische Kempen. Inmiddels is deze firma world-leader geworden in de ontginning en verwerking van industrieel zand. Ik ben nog steeds in dienst van deze firma. Ik werd specialist in het bouwen van zandopwerkings-installaties.

De laatste 30 jaar heb ik bijna de helft van mijn tijd doorgebracht met het op verplaatsing uitvoeren van projecten of met het zoeken naar goed zand.

Het is ironisch als men bedenkt hoe ik vroeger de talenlessen Frans zo verfoeide en het later zo enorm heb moeten gebruiken, ik verbleef zelfs een volledig jaar in Frankrijk om fatsoenlijk Frans te leren.

Later ben ik wel terug naar de avondschool gegaan om goed Spaans te leren.

Ik was inmiddels (1982) voor de tweede keer getrouwd. Noëlla Pintens (een Antwerpse) en ik zijn nu 23 jaar getrouwd.  Bijna onmiddellijk na ons trouwen verhuisden we naar  de USA, eerst North Carolina dan California.

Onze beide kinderen, Kevin en Gwennie, werden nabij San Francisco geboren. Ik was al die tijd plant-manager en zeer snel een echte Amerikaan, met de inburgering aldaar had ik niet de minste problemen. Al bijeen woonde ik zo'n 10 jaar in de USA.

In 1990 vroeg men mij terug te komen naar Europa.  Men had iemand nodig om de nieuwe projecten uit te voeren en om in de vele fabrieken de proces problemen op te lossen. Dat doe ik dus nog altijd.

Een onvoorstelbare job, steeds nieuwe locaties, altijd met plaatselijke collega's, vele talen, lokale gerechten en wijnen,.... . Maar zeer veel afwezig, geen vriendenkring, geen sociaal leven, geen goed onderhouden tuin.... .

Ik verbleef lang in Brazilië en Portugal en leerde zo Portugees. Maar het liefst was ik op de Spaanse hoogvlakte, de meseta, in Aragón.

De laatste 5 jaar reisde ik het voormalige Sovjet imperium af op zoek naar bedrijven om over te nemen en naar aanwezige zand reserves. Ik heb vooral Rusland en de Ukraïne zeer goed leren kennen, duizenden km's afgelegd in "Lada's" en in oude sovjet vliegtuigen. Ik mag de Russen wel, zeer vriendelijk en heel sociaal. Volledig miskend in de Westerse media!

Op 1 Mei ga ik met pre-pensioen, mijn eigen beslissing.

Het was ook mijn eigen keuze dat ik zo'n "unsettled" leven geleid heb. Ik heb kunnen reizen zoals ik me vroeger voorgenomen had, maar ik zou het niet aan iedereen aanraden. Ik hoor nergens thuis, niet in Engeland waar ik geboren ben, niet in Nederland waar ik naar school ging, en ook niet in de USA.

Ik woon in Vlaanderen en heb een Belgisch paspoort, maar ik was zoveel afwezig dat ik ook hier maar inwijkeling ben.

Al 30 jaar lang is mijn hobby lange-afstand wandelen, inclusief trektochten, maar ook lange fietstochten, o.a. naar de Middellandse Zee.

Een andere hobby is de Flight Simulator, ik blijf reizen maar dan wel op de computer! Ik zal de vrijgekomen tijd volgens mij gemakkelijk kunnen invullen, -dat denk ik toch!

chris '57-'58

chris '58-'59

chris '60-'61

chris '61-'62

Chris vd Velde